METODA RUCHU ROZWIJAJĄCEGO WERONIKI SHERBORNE
NA ZAJĘCIACH WYCHOWANIA FIZYCZNEGO W KLASIE INTEGRACYJNEJ

     Od października 2008 roku na lekcjach wychowania fizycznego w klasie trzeciej integracyjnej w czasie jednej godziny tygodniowo prowadzimy ćwiczenia metodą Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherborne.

Metoda ta wykorzystuje dotyk, ruch oraz wzajemne relacje fizyczne, emocjonalne i społeczne do rozszerzania świadomości samego siebie i pogłębiania kontaktu z innymi ludźmi. Pomaga dziecku w poznawaniu własnego ciała, rozwijaniu orientacji w przestrzeni, prowadzi do wytworzenia się bliższych związków z innymi osobami, kształtowania umiejętności współdziałania w grupie, ułatwia zdobywanie pewności siebie i poczucia bezpieczeństwa w otoczeniu. Wspomaga prawidłowy rozwój dziecka, to jest harmonijne funkcjonowanie sfer: poznawczej, emocjonalnej, społecznej i ruchowej.

Poniżej podajemy przykłady ćwiczeń wg Weroniki Sherborne[1]:

I.       Ćwiczenia prowadzące do poznania własnego ciała:

1. Wyczuwanie brzucha, pleców, pośladków:

·  leżenie na plecach,

·  leżenie na brzuchu,

·  ślizganie się w kółko na brzuchu, to samo – na plecach,

·  siedząc, przyciąganie kolejno nóg (ręce oparte wzdłuż boków),

·  siedząc: a) kręcenie się w kółko na pośladkach, b) przewrót na plecy,

·  siedząc, przyciąganie kolan, chowanie głowy, rozprostowywanie się do pozycji leżącej,

·  czołganie się na brzuchu do przodu, z wyciąganiem i zginaniem na przemian rąk i nóg,

·  czołganie się na plecach do przodu z wyciąganiem i zginaniem na przemian rąk i nóg.

2. Wyczuwanie rąk i nóg:

A.                               Wyczuwanie kolan – siedząc:

·  podciąganie kolan do siadu skulnego,

·  pchanie kolan do siadu prostego (pokonując opór),

·  w siadzie prostym  - rozcieranie i poklepywanie kolan,

·  maszerowanie i bieganie z podnoszeniem wysoko kolan.

B.     Wyczuwanie nóg (w ruchu):

·  chodzenie, bieganie na „sztywnych” nogach,

·  chodzenie, bieganie na miękkich („gumowych”) nogach,

C.     Wyczuwanie nóg – siedząc (nogi wyprostowane):

·  dotykanie palcami stóp podłogi,

·  uderzanie o podłogę piętami,

·  uderzanie o podłogę całą stopą (szybko i wolno).

D.    Wyczuwanie łokci – siedząc (kolana zgięte):

·  dotykanie łokciami kolan,

·  dotykanie prawym łokciem lewego kolana i odwrotnie.

3. Wyczuwanie twarzy – siedzenie w kole:

·  wytrzeszczanie oczu i mrużenie oczu,

·  zabawne miny.

4.Wyczuwanie całego ciała:

·  leżenie na plecach,

·  turlanie się (mięśnie naprężone i rozluźnione),

·  leżenie z rękami wzdłuż ciała (napinanie i rozluźnianie mięśni).

II.          Ćwiczenia pomagające zdobyć pewność siebie i poczucie bezpieczeństwa w otoczeniu – przykłady ćwiczeń w parach:

·  jedna osoba robi „mostek”, a druga obchodzi ją na czworakach, przechodzi pod, nad, przez, dookoła, itp.,

·  grupa tworzy „tunel” – reszta czołga się pod tunelem na plecach, brzuchu, itp.

III.       Ćwiczenia ułatwiające nawiązanie kontaktu i współpracy z partnerem i grupą – przykłady ćwiczeń:

·  pozycja siedząca: ćwiczący siedzi, opierając się plecami o partnera (nogi ugięte w kolanach):

a)      pcha plecami partnera, starając się pokonać jego opór (zmiana ról),

b)     pozycja jak wyżej – kładzenie się na przemian plecami na partnera z

unoszeniem bioder,

·  pozycja stojąca (tyłem): ćwiczący delikatnie kładzie się na plecach partnera, a ten stara się częściowo przyjąć ten ciężar,

·  prowadzenie „ślepca”: ćwiczący zamyka oczy i jest oprowadzany,

·  partnerzy siedzą złączeni plecami, po czym wstają, nie odrywając się od siebie, napierając plecami tak, aby obydwaj powstali.

IV.        Ćwiczenia twórcze – uczeń wykonuje ćwiczenia dowolne w formie tańca przy muzyce.